Ένα αρχαίο βιβλίο λέει: Τέσσερις συνδαιτυμόνες αποφασίζουν να πλέξουν ένα εγκώμιο για τον έρωτα Ο ένας απ' αυτούς μιλά για το αρχαίο γένος του ανδρόγυνου, τότε που δεν υπήρχαν φύλα... Αλλά προσέβαλαν τους θεούς και αυτοί τους τιμώρησαν, τους χώρισαν σε άνδρες και γυναίκες... Τότε γεννήθηκε ο πόθος και ο έρωτας, η προσπάθεια όλων μας να ξαναγυρίσουμε στην αρχική μας φύση... Μα το ερώτημα παραμένει... Τι είναι στην πραγματικότητα ο έρωτας; Ένα γιγαντιαίο κύμα που καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του... Η πρωϊνή δροσιά σε μία ολάνθιστη αμυγδαλιά νωρίς την άνοιξη... Η πονηριά του Οδυσσέα για να κατακτήσει την Τροία... Το θάρρος των αδύναμων απένατι στους δυνατούς... Το πιθάρι των Δαναϊδων, πάντα γεμάτο, πάντα άδειο... Ευλογία και κατάρα, δίδυμα αδέλφια σε αέναη μάχη επικράτησης... Μα εσύ Προμηθέα θα απαρνιόσουν την αθάνατη φύση σου για μία θνητή ζωή; ............................................................................................................................................................... My try for translation, sorry if isn't good... A ancient book says: Four table companions decide they weave a story for love... The one from them he speaks for the ancient gender of androgynous being, then that did not exist seces... But offended the gods and these punished them separated in men and women... Then were given birth the desire and the love, the effort of all of us for the begin in our initial nature... But the question remains... What is love in reality? A giant wave that swallows everything in his passage... The morning dew in a blossom almond tree early spring... The mischief of Odysseus in order to it conquers the Troj'a... The courage of the weak people between the strongs... The pot of Danaidon, always full, always empty... Bless and curse, twin brothers in endless battle of predominance... But you Prometheus you will leave your immortal nature for a ordinary live? made with Poser 6 (human character) and Vue 5 Infinite (landscape)